Styl uczenia się jest to sposób, w jaki najlepiej zapamiętujemy nowe informacje czy uczymy się nowych umiejętności. W zależności od preferencji poszczególnych zmysłów, możemy podzielić społeczeństwo w grupy wzrokowców, słuchowców czy kinestetyków. Dzięki temu, przy niewielkiej modyfikacji stosowanych metod, uczący się szybciej zapamiętają materiał, a nauka nie będzie już tak uciążliwym obowiązkiem. Znajomość preferowanego przez dziecko stylu pomoże zarówno nauczycielowi w przekazywaniu wiedzy, jak też uczniowi w czasie samodzielnej nauki.
WZROKOWIEC
Charakterystyczne cechy wzrokowca:
- lubi czytać, patrzeć, rysować;
- lepiej zapamiętuje informacje zapisane na papierze od tych zasłyszanych;
- ma dobre poczucie kierunków i równowagi;
- słów i poprawnej pisowni lepiej się uczy, gdy je widzi;
- woli czytać niż słuchać wykładu nauczyciela;
- jest zorganizowany;
- lepiej zapamiętuje twarze niż imiona;
- łatwo rozprasza się w hałasie;
- łatwo zapamiętuje szczegóły ( np. kolory oraz układy przestrzenne);
|
Najlepiej uczy się, gdy...
- tworzy materiał graficzny, tego, czego się uczy;
- tworzy wizualizacje (karty obrazowe, ilustracje, schematy i tabele);
- robi notatki używając kolorowych długopisów, mazaków, zakreślaczy czy kredek;
- używa fiszek do nauki słówek i wzorów;
- informacje otrzymuje przekazem wzrokowym i pisemnym, np. za pomocą wykresów, tabelek, diagramów, rysunków, itp.;
- to, o czym mówi nauczyciel może śledzić wzrokiem w książce czy na tablicy;
- wokół panuje cisza i porządek;
- zapisuje nowo poznane słowa i przykleja je w różne miejsca w swojej przestrzeni, na które często patrzy;
- ma czas na przemyślenie materiału, dlatego nie powinien uczyć się w pośpiechu;
|
SŁUCHOWIEC
Charakterystyczne cechy słuchowca:
- lubi powtarzać na głos to, co napisał;
- lubi samodzielnie głośno czytać;
- pamięta imiona i twarze;
- czyta powoli;
- dobrze działa w grupie;
- najbardziej lubi ustne relacje;
- myśli na głos, śpiewa lub nuci;
- dobrze zapamiętuje nazwy własne, szybko uczy się wierszyków, rymowanek, melodii;
- ma dobrą pamięć do dialogów, muzyki, dźwięków;
- może mieć trudności z odczytywaniem map, wykresów czy tabelek, woli gdy ktoś mu je omówi i wytłumaczy słownie;
|
Najlepiej uczy się, gdy...
- współpracuje, dyskutuje, wymienia zdanie z innymi;
- informacje przedstawiane są werbalnie;
- czyta na głos swoje notatki;
- powtarza materiał stosując różną intonację;
- bierze udział w dyskusjach klasowych;
- uczy się z kimś omawiając wspólnie materiał;
- jeśli uczy się sam – musi wielokrotnie powtarzać materiał na głos;
- układa rymowanki, wierszyki, piosenki;
- wyjaśnia nowe słowa, opowiadając historyjki lub podając rozbudowane definicje, wyrazy bliskoznaczne;
- słucha nagrań nowych słówek, śpiewa zagraniczne piosenki;
|
KINESTETYK
Charakterystyczne cechy kinestetyka:
- najskuteczniej uczy się poprzez wykonywanie czynności;
- używa ciała i zmysłu dotyku, by poznać świat wokół siebie;
- najlepiej chłonie wiedzę przez doświadczenie, przykład i ćwiczenia;
- stawia na aktywność fizyczną, często uprawia sport;
- w czasie rozmowy aktywuje różne części swojego ciała, gestykuluje;
- w trakcie zajęć wierci się, ciężko jest mu usiedzieć w jednym miejscu przez dłuższy czas;
- podczas nauki swobodnie rozsiadają się, bawiąc się długopisem czy innym przedmiotem;
- lubi porównywać różne rzeczy;
- wokół niego najczęściej panuje nieporządek;
- wykazuje łatwość w odczytywaniu mowy ciała innych;
- jest mało odporny na wpływ otoczenia;
|
Najlepiej uczy się, gdy...
- jest fizycznie zaangażowany w ćwiczenie;
- bierz udział w rozmaitych zabawach ruchowych i pracach projektowych;
- w czasie nauki chodzi po swoim pokoju lub używa piłeczek do ściskania w dłoni;
- podczas nauki często zmienia typy zadań lub przedmioty, których się uczysz (po wykonaniu zadania z polskiego, zabiera się za ćwiczenia z matematyki);
- robi sobie częste, ale krótkie przerwy w nauce;
- podczas nauki używa fiszek;
- konstruuje przestrzenne modele (wycinanki, lepienie z plasteliny, modelowanie);
- odgrywa scenki, gestykuluje, demonstruje pojęcia za pomocą mimiki, gestów;
|
DLACZEGO WARTO ZNAĆ STYLE UCZENIA SIĘ I KORZYSTAĆ Z TEJ WIEDZY?
Największą korzyścią zastosowania stylów i technik nauki odpowiednich dla preferencji zmysłów jest umożliwienie dziecku kontroli nad jego nawykami podczas nauki oraz nad otoczeniem tam, gdzie jest to możliwe, w celu zmaksymalizowania potencjału uczenia się.
PRZYDATNA LITERATURA
- Angelöw, B.(1998), Jak się uczyć skutecznie, szybko i przyjemnie, Poznań: Moderski i S-ka
- Bogdanowicz, M. (2007), Uczeń z dysleksją w domu, Gdynia: Wydawnictwo Pedagogiczne Operon
- Buehl, D.(2004), Strategie aktywnego nauczania czyli Jak efektywnie nauczać i skutecznie uczyć się, Kraków: Wydawnictwo Edukacyjne
- Dudley, G.(1986), Jak podwoić skuteczność uczenia się, Warszawa: MEDIUM
- Fernstermacher, G.D., Solis, J.(2000), Style nauczania. Warszawa: WSiP
- Łukasiewicz, M. (2006), Sukces w szkole, Poznań: Rebis