Szkoła Podstawowa im. Orła Białego w Wiślince

Kalendarium

Piątek, 2024-03-29

Imieniny: Marka, Wiktoryny

STYLE UCZENIA SIĘ

 

Styl  uczenia się jest to sposób,  w  jaki  najlepiej  zapamiętujemy  nowe  informacje  czy  uczymy  się  nowych  umiejętności.  W  zależności  od  preferencji  poszczególnych  zmysłów, możemy podzielić społeczeństwo w grupy wzrokowców, słuchowców  czy kinestetyków. Dzięki temu, przy niewielkiej modyfikacji stosowanych metod, uczący się szybciej zapamiętają materiał, a nauka nie będzie już tak uciążliwym obowiązkiem. Znajomość preferowanego przez dziecko stylu pomoże zarówno nauczycielowi w przekazywaniu wiedzy, jak też uczniowi w czasie samodzielnej nauki.

 

 

 

WZROKOWIEC

Charakterystyczne cechy wzrokowca:

  • lubi czytać, patrzeć, rysować;
  • lepiej zapamiętuje informacje zapisane na papierze od tych zasłyszanych;
  • ma dobre poczucie kierunków i równowagi;
  • słów i poprawnej pisowni lepiej się uczy, gdy je widzi;
  • woli czytać niż słuchać wykładu nauczyciela;
  • jest zorganizowany;
  • lepiej zapamiętuje twarze niż imiona;
  • łatwo rozprasza się w hałasie;
  • łatwo zapamiętuje szczegóły ( np. kolory oraz układy przestrzenne);

Najlepiej uczy się, gdy...

  • tworzy materiał graficzny, tego, czego się uczy;
  • tworzy wizualizacje (karty obrazowe, ilustracje, schematy i tabele);
  • robi notatki używając kolorowych długopisów, mazaków, zakreślaczy czy kredek;
  • używa fiszek do nauki słówek i wzorów;
  • informacje otrzymuje przekazem wzrokowym i pisemnym, np. za pomocą wykresów, tabelek, diagramów, rysunków, itp.;
  • to, o czym mówi nauczyciel może śledzić wzrokiem w książce czy na tablicy;
  • wokół panuje cisza i porządek;
  • zapisuje nowo poznane słowa i przykleja je w różne miejsca w swojej przestrzeni, na które często patrzy;
  • ma czas na przemyślenie materiału, dlatego nie powinien uczyć się w pośpiechu;

 

SŁUCHOWIEC

Charakterystyczne cechy słuchowca:

  • lubi powtarzać na głos to, co napisał;
  • lubi samodzielnie głośno czytać;
  • pamięta imiona i twarze;
  • czyta powoli;
  • dobrze działa w grupie;
  • najbardziej lubi ustne relacje;
  • myśli na głos, śpiewa lub nuci;
  • dobrze zapamiętuje nazwy własne, szybko uczy się wierszyków, rymowanek, melodii;
  • ma dobrą pamięć do dialogów, muzyki, dźwięków;
  • może mieć trudności z odczytywaniem map, wykresów czy tabelek, woli gdy ktoś mu je omówi i wytłumaczy słownie;

Najlepiej uczy się, gdy...

  • współpracuje, dyskutuje, wymienia zdanie z innymi;
  • informacje przedstawiane są werbalnie;
  • czyta na głos swoje notatki;
  • powtarza materiał stosując różną intonację;
  • bierze udział w dyskusjach klasowych;
  • uczy się z kimś omawiając wspólnie materiał;
  • jeśli uczy się sam – musi wielokrotnie powtarzać materiał na głos;
  • układa rymowanki, wierszyki, piosenki;
  • wyjaśnia nowe słowa, opowiadając historyjki lub podając rozbudowane definicje, wyrazy bliskoznaczne;
  • słucha nagrań nowych słówek, śpiewa zagraniczne piosenki;

 

KINESTETYK

Charakterystyczne cechy kinestetyka:

  • najskuteczniej uczy się poprzez wykonywanie czynności;
  • używa ciała i zmysłu dotyku, by poznać świat wokół siebie;
  • najlepiej chłonie wiedzę przez doświadczenie, przykład i ćwiczenia;
  • stawia na aktywność fizyczną, często uprawia sport;
  • w czasie rozmowy aktywuje różne części swojego ciała, gestykuluje;
  • w trakcie zajęć wierci się, ciężko jest mu usiedzieć w jednym miejscu przez dłuższy czas;
  • podczas nauki swobodnie rozsiadają się, bawiąc się długopisem czy innym przedmiotem;
  • lubi porównywać różne rzeczy;
  • wokół niego najczęściej panuje nieporządek;
  • wykazuje łatwość w odczytywaniu mowy ciała innych;
  • jest mało odporny na wpływ otoczenia;

Najlepiej uczy się, gdy...

  • jest fizycznie zaangażowany w ćwiczenie;
  • bierz udział w rozmaitych zabawach ruchowych i pracach projektowych;
  • w czasie nauki chodzi po swoim pokoju lub używa piłeczek do ściskania w dłoni;
  • podczas nauki często zmienia typy zadań lub przedmioty, których się uczysz (po wykonaniu zadania z polskiego, zabiera się za ćwiczenia z matematyki);
  •  robi sobie częste, ale krótkie przerwy w nauce;
  • podczas nauki używa fiszek;
  • konstruuje przestrzenne modele (wycinanki, lepienie z plasteliny, modelowanie);
  • odgrywa scenki, gestykuluje, demonstruje pojęcia za pomocą mimiki, gestów;

 

DLACZEGO WARTO ZNAĆ STYLE UCZENIA SIĘ I KORZYSTAĆ Z TEJ WIEDZY?

Największą korzyścią zastosowania stylów i technik nauki odpowiednich dla preferencji zmysłów jest umożliwienie dziecku kontroli nad jego nawykami podczas nauki oraz nad otoczeniem  tam, gdzie jest to możliwe, w celu zmaksymalizowania potencjału uczenia się.

 

PRZYDATNA LITERATURA

  • Angelöw, B.(1998), Jak się uczyć skutecznie, szybko i przyjemnie, Poznań: Moderski    i S-ka
  • Bogdanowicz, M. (2007), Uczeń z dysleksją w domu, Gdynia: Wydawnictwo Pedagogiczne Operon
  • Buehl, D.(2004), Strategie aktywnego nauczania czyli Jak efektywnie nauczać             i skutecznie uczyć się, Kraków: Wydawnictwo Edukacyjne
  • Dudley, G.(1986), Jak podwoić skuteczność uczenia się, Warszawa: MEDIUM
  • Fernstermacher, G.D., Solis, J.(2000), Style nauczania. Warszawa: WSiP
  • Łukasiewicz, M. (2006), Sukces w szkole, Poznań: Rebis